Opis

Czołowy intelektualista XX wieku o barbarzyństwie społeczeństwa konsumpcyjnego. Cykl rozmów z twórcą z lat 1955-1975 przybliżających światopogląd tego wybitnego intelektualisty: reżysera, pisarza i poety. Kultura, sztuka, polityka, historia.

***

„Faszyzm skończył się, ponieważ opierał się na Bogu, rodzinie, ojczyźnie, armii — na wszystkich tych rzeczach, które teraz nie mają żadnego znaczenia. (…) Uważam konsumpcjonizm za gorszy faszyzm niż faszyzm klasyczny, ponieważ faszyzm klerykalny nie przekształcił Włochów, nie wszedł w nich. Był to system totalitarny, ale nie totalny. Mogę podać tylko jeden przykład: faszyzm przez całe dwadzieścia lat sprawowania władzy próbował zniszczyć dialekty. Nie udało się. Zamiast tego władza konsumpcyjna, która twierdzi, że chce zachować dialekty, niszczy je”.

***

„Pasolini z pasją reaguje na miasto, kulturę, ludzi i kraj. Jego głos jest inny — bezpośredni, osadzony w błyskotliwej i całkowicie indywidualnej perspektywie, liryczny, nigdy ślepo romantyczny”.
– Martin Scorsese, reżyser

Pasolini jest niewątpliwie najważniejszą postacią, jaka zaistniała we włoskiej sztuce i literaturze po drugiej wojnie światowej…
– Susan Sontag

„Pasolini jest największym włoskim poetą XX wieku”.
– Alberto Moravia, pisarz

„Pasolini żył niebezpiecznie pod każdym względem. Pełen pasji i sprzeczności”.
– Paul Bailey, pisarz

„Pasolini był artystą i myślicielem, który nie starał się rozwiązywać swoich sprzeczności, ale raczej w pełni je ucieleśniać”.
– Dennis Lim, „The New York Times”

„(Pasolini był) błyskotliwym intelektualistą, reżyserem i homoseksualistą, którego wizja polityczna, oparta na osobliwym splocie Erosa, katolicyzmu i marksizmu, przewidziała współczesność i rozkwit światowego konsumpcjonizmu”.
– Ed Vulliamy, „The Guardian”

„Sprzeciwiał się samozadowoleniu nieodłącznie związanemu z ustalonym porządkiem społecznym, korupcją instytucji kościoła i państwa. Jeśli można powiedzieć, że Pasolini opowiadał się za czymkolwiek, to byli to prości chłopi i mieszkańcy miejskich slumsów”.
– Nathaniel Rich, „The New York Review of Books”

„Oskarżony o bluźnierstwo, głęboko oddany franciszkańskiemu katolicyzmowi, gramsciański komunista definitywnie wyrzucony z partii, zdeklarowany homoseksualista oddany dobrowolnej wolności seksualnej wszystkich, orędownik lokalności w skali globalnej, neorealista wyobraźni i radykalnie nowatorski poeta”.
– Susan Stewart, „The Nation”