Ormiańskie „Sto lat samotności”?

Znany krytyk literacki Przemysław Poznański dopatruje się w książce Narine Abgarjan „Z nieba spadły trzy jabłka” nawiązań do słynnej powieści Gabriela Garcii Marqueza „Sto lat samotności”.

Opowieść Abgarjan o ormiańskiej wiosce, w pewnym stopniu odwołuje się do „Stu lat samotności” Gabriela Garcii Marqueza. Czerpiąc garściami z ludowego folkloru, z podszytych niesamowitością podań, równouprawnienia magii i realności, w końcu podporządkowując historię wsi Maran siłom przeznaczenia, fatum, zbliża się do Marquezowskiej historii mieszkających w Macondo sześciu pokoleń rodziny Buendiów. To porównanie jest zasadne tym bardziej, że autorka zdaje się wprost do niego nawiązywać w historii pewnego portretu sławnego przodka, który jedna z bohaterek ukrywa za wielką, drewnianą skrzynią, gdzie przeleży „upaćkany przez naloty much i pokryty kokonem pajęczyn”, blaknący przez „sto lat samotności, na które skazali go obojętni późni potomkowie” – zauważa Przemysław Poznański w recenzji na łamach bloga „Zupełnie inna opowieść”.

Krytyk określa powieść Narine Abgarjan jako porywającą. Porywa na swój sposób oczywistą dla tego świata magią, wpisaną w realizm konkretnego miejsca i kraju – doświadczonego tyleż żywiołami, co politycznymi zawirowaniami. Obdarowuje nas przy tym optymizmem – prawdziwym, bo nigdy nie negującym naturalnego porządku rzeczy, porządku życia i śmierci – ocenia.

Czytaj całość: Na stoku Manisz-kar | Narine Abgarjan, Z nieba spadły trzy jabłka (zupelnieinnaopowiesc.com)

Książkę można kupić tutaj: https://glowbook.net/produkt/z-nieba-spadly-trzy-jablka/